zarządzanie zespołem wielopokoleniowym

Międzypokoleniowa bariera komunikacyjna

W komunikacji między pokoleniami często dominują utarte schematy myślenia i uprzedzenia, które przesłaniają realne intencje i potrzeby drugiej strony. Zamiast rzeczywistego dialogu, pojawia się etykietowanie.

Zgrzyty na spotkaniach

To, co miało być produktywnym spotkaniem, często kończy się frustracją, napięciem i brakiem decyzji wszystko dlatego, że uczestnicy nie rozumieją, ani nie respektują odmiennych stylów komunikacji i pracy. Zamiast słuchać intencji, skupiają się na formie. Ludzie czują się atakowani, ignorowani albo niezrozumiani, mimo że nikt nie miał złych zamiarów.

Wiedza w próżni

Zamiast płynnego transferu kompetencji, mamy lukę, w której nikt nie czuje się odpowiedzialny za „przekazanie pałeczki”.
Brakuje narzędzi i języka , który pozwoliłyby skutecznie komunikować się między pokoleniami zarówno formalnie, jak i nieformalnie.

Mówimy, ale nikt nie słucha

Ludzie przychodzą i odchodzą, a ci, którzy zostają, coraz częściej są zmęczeni i zniechęceni. Często nie chodzi o same zadania czy projekty, ale o to, że nikt nie słucha ich naprawdę. Ich pomysłów, obaw, potrzeb czy frustracji. W organizacji brakuje prawdziwego dialogu jest tylko komunikacja „odgórna”, check-iny „z obowiązku” lub spotkania bez efektu.

Razem, a jednak osobno

Formalnie to „jeden zespół”, ale w rzeczywistości to kilka równoległych światów, które rzadko się przecinają. Ludzie pracują obok siebie, nie ze sobą. Komunikacja odbywa się głównie „w bańkach” według pokolenia, stażu, działu, a czasem… sympatii. Zamiast synergi, mamy podziały, hermetyczne grupy i ciche napięcia.

Jedno podejście, wiele rozczarowań

To, co jedną osobę motywuje, inną… zupełnie zniechęca. Co dla jednego brzmi jak jasne zadanie, dla drugiego to sygnał: „nie masz wyboru”.
W zespole wielopokoleniowym nie działa już jedno, uniwersalne podejście do motywowania czy delegowania zadań. Liderzy często próbują zarządzać „jednym schematem”  z dobrych intencji, ale bez skutku.

Różnorodność bez steru

W zespole są różne pokolenia, style pracy, doświadczenia, wartości i podejścia, a mimo to każdy działa po swojemu, bez połączenia z resztą. Różnorodność istnieje, ale nie jest prowadzona, kierowana ani wykorzystywana. Zamiast źródła przewagi, staje się źródłem chaosu lub niedopasowania. Zamiast łączyć siły, marnujemy potencjał ukryty w odmiennych perspektywach.