od kolegi do managera

Rozdwojenie tożsamości: „Jeszcze wczoraj byłem jednym z nich…”

Nowi liderzy często czują się zawieszeni między dwiema rolami. Wczoraj byli częścią zespołu, dziś muszą nim zarządzać. Znajome relacje i dawna bliskość z kolegami zderzają się z nową odpowiedzialnością i koniecznością podejmowania decyzji. To budzi niepewność, dystans i czasem poczucie winy. W efekcie liderzy balansują między chęcią bycia „swoim” a potrzebą budowania autorytetu i często czują, że nie pasują już w pełni do żadnej z tych ról.

Brak autorytetu i przeciąganie liny między kolegą, a szefem

Nowi menedżerowie boją się, że wymagając, stracą sympatię zespołu. Z drugiej strony  zbyt duża pobłażliwość sprawia, że trudno im utrzymać dyscyplinę i szacunek. W efekcie pojawia się chaos decyzyjny, niejasne granice i napięcia w relacjach. Zespół nie wie, czego się spodziewać, a lider jak reagować. To moment, w którym dobra intencja utrzymania relacji potrafi nieświadomie osłabić autorytet.

Brak delegowania: „Robię sam, bo tak szybciej” 

Wielu nowych liderów zamiast zarządzać, wciąż działa jak najlepsi wykonawcy. Zamiast przekazywać zadania, robią je sami, bo tak szybciej, pewniej, „po mojemu”. Z czasem prowadzi to do przeciążenia, frustracji i braku rozwoju zespołu. Ludzie nie uczą się nowych kompetencji, a lider traci czas na operacyjne drobiazgi, zamiast na strategiczne myślenie. Efektem jest błędne koło. Im więcej pracy, tym mniej zaufania do innych.

Niepewność w komunikacji 

Nowi liderzy często nie wiedzą, jak rozmawiać z zespołem o trudnościach. Boją się dać negatywną informację zwrotną, by nie zepsuć atmosfery. Zastanawiają się, jak egzekwować. W efekcie rozmowy się odkładają, sprawy się kumulują, a napięcie rośnie. Brak jasnej komunikacji prowadzi do nieporozumień, obniżonej motywacji i poczucia braku wsparcia po obu stronach.

Samotność i brak oparcia

Awans często wygląda dobrze na papierze, ale w praktyce wiąże się z dużą samotnością. Każda decyzja wydaje się obciążona większym ryzykiem, a presja by „dać radę” nie pozwala prosić o pomoc. W efekcie pojawia się zmęczenie, frustracja i poczucie izolacji. Bez wsparcia i rozmowy łatwo o wypalenie zwłaszcza u tych, którzy naprawdę chcą być dobrymi szefami.